Historia konkursów baletowych w Polsce rozpoczęła się w okresie międzywojennym.
Po wojnie pierwszy miał miejsce w 1959 roku i odbył się w Warszawie w gmachu Opery Warszawskiej. Jego nazwa brzmiała : I Ogólnopolski Konkurs Tańca Klasycznego. Uczestniczyć w nim mogli uczniowie szkół baletowych oraz zawodowi tancerze, którzy nie ukończyli trzydziestego roku życia.
Drugi konkurs rozegrany został w 1961 roku. Rozszerzony w stosunku do poprzedniego program spowodował częściową zmianę jego nazwy : II Ogólnopolski Konkurs Tańca Scenicznego. Regulamin pozostał prawie taki sam. Największym zmianom uległy przepisy dotyczące programu tańców obowiązkowych i dowolnych. Ten konkurs również adresowany był do zawodowych tancerzy i uczniów szkół baletowych.
Po tym wydarzeniu nastąpiła trwająca kilkanaście lat cisza. Reaktywowania konkursu baletowego podjął się dyrektor Szkoły Baletowej w Gdańsku – Bronisław Prądzyński.
Po kilku latach wysiłku udało się wznowić „baletową olimpiadę” i III Ogólnopolski Konkurs Tańca Scenicznego i Choreografii odbył się w 1979 roku w Gdańsku. Konkurs ten obejmował dwie samodzielne sekcje : I. – dla tancerzy ( grupa A – artyści baletu i grupa B – uczniowie szkół baletowych) oraz II. – dla choreografów.
Potem był jeszcze konkurs czwarty (1982 r.) i piąty (1984 r.) także w dwóch kategoriach : seniorów ( tancerze zawodowi) i juniorów ( uczniów szkół baletowych). Następny konkurs odbył się w 1988 roku w Warszawie i obejmował już tylko uczniów szkół baletowych.
Od 1990 roku, dzięki staraniom Bronisława Prądzyńskiego, konkursy odbywają się regularnie co dwa lata i na stałe wpisały się w krajobraz polskiej sceny baletowej. Otrzymały nazwę Ogólnopolskiego Konkursu Tańca i dają możliwość zaprezentowania się najzdolniejszym uczniom wszystkich państwowych szkół baletowych w Polsce.
Podczas IX, X i XII konkursu miały miejsce również Gdańskie Debiuty Młodych Choreografów, których zadaniem było zwrócenie uwagi na młodych twórców podejmujących w swoich środowiskach często bardzo udane próby. „Debiuty” miały wypełnić lukę sporadycznie organizowanych konkursów choreografii, choć nimi nie były – odstąpiono od wszelkiej punktacji i przyznawania miejsc.
W 1997 roku Konkurs Tańca przyjął imię wybitnego, polskiego tancerza Wojciecha Wiesiołłowskiego.
XIII Konkurs wniósł kolejne zmiany w regulaminie grupy starszej. Powstała nowa kategoria, kategoria tańca współczesnego, dająca równe szanse młodzieży, która lepiej czuje się w tej technice tańca.
Od XV Konkursu, tzn. od 2007 roku główną nagrodą jest statuetka przedstawiająca patrona konkursu Wojciecha Wiesiołłowskiego wykonana w dwóch wersjach przez Genadija Jerszowa – artystę rzeźbiarza o polskich korzeniach pochodzącego z Ukrainy, a od 2001 r. mieszkającego w Gdańsku. W swoim kształcie stanowi ona jedność pięknych linii, wywodzących się z tańca klasycznego i dynamiki leżącej u podstaw tańca współczesnego. Statuetki są przyznawane za Grand Prix i I miejsca w obu kategoriach i wszystkich grupach wiekowych. Za II i III miejsce laureaci otrzymują pamiątkowe medale zaprojektowane przez Zbigniewa Jóźwika. Nowością XV Konkursu był również podział kategorii tańca klasycznego na trzy grupy wiekowe, co było naturalną konsekwencją powołanego pięć lat wcześniej Ogólnopolskiego Konkursu Baletu Najmłodszych Tancerzy.
W czasie XVI edycji Konkursu, który odbył się w 2009 roku, obchodziliśmy dwa jubileusze: 50 lat konkursów baletowych w Polsce i ich 30 lat w Gdańsku!
W tym roku po raz kolejny Konkurs rozegrany został również w kategorii A, przeznaczonej dla młodych, profesjonalnych artystów.
W regulaminie XVIII Konkursu /2013 r./pojawiła się kolejna zmiana – dopuszczono do konkursowej rywalizacji w kategorii taniec współczesny uczniów najstarszej klasy gimnazjum. Tym samym w tej kategorii nastąpił podział na dwie grupy wiekowe: młodszą – klasy VI – VII i starszą – klasy VIII – IX.
Od samego początku gdański Konkurs jest imprezą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, organizowaną przez Centrum Edukacji Artystycznej i życzliwie wspieraną przez władze Gdańska i Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego.
W latach 1979 – 2017, a zatem od III do XX edycji Konkursu jego dyrektorem niezmiennie pozostawał Bronisław Prądzyński. Na stanowisko dyrektora XXI Ogólnopolskiego Konkursu Tańca im. Wojciecha Wiesiołłowskiego w 2019 roku powołany został Sławomir Gidel – dyrektor Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Janiny Jarzynówny – Sobczak w Gdańsku.
Ogólnopolskie Konkursy Tańca od samego początku miały na celu rozwijanie uzdolnień i promowanie osiągnięć tanecznych uczniów i młodych tancerzy. Stały się bodźcem mobilizującym do dodatkowego wysiłku, wykładnią poziomu szkół baletowych i początkiem wspaniałych, artystycznych osiągnięć wielu jego laureatów.
Ogólnopolski Konkurs Tańca jest żywym organizmem, uwzględniającym nowe oczekiwania biorących w nim udział uczestników i tendencje współczesnej sztuki. Konkursowa rywalizacja uczniów szkół baletowych przyczyniła się do znacznego podniesienia poziomu wyszkolenia polskich tancerzy. Obecnie niemal wszyscy soliści polskich scen baletowych to laureaci bądź uczestnicy gdańskich konkursów.
W 1997 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego podjął decyzję o nadaniu Ogólnopolskiemu Konkursowi Tańca imienia wybitnego polskiego tancerza – Wojciecha Wiesiołłowskiego.
Wojciech Wiesiołłowski urodził się 11 października 1939 r. Absolwent Warszawskiej Szkoły Baletowej (1956). Debiutował na scenie Opery w Warszawie, w latach 1956-66 był jej solistą. Stypendium państwowe umożliwiło mu uczestnictwo w dwuletnim kursie w Leningradzkim Balecieim. Kirowa, gdzie był uczniem A. Puszkina. W Leningradzie występował także na sceniew balecie „Giselle”, tańczył w ramach różnych popisów organizowanych przez szkołę baletową im. A. Waganowej. Studiował również pedagogikę tańca. Na konkursie w Warniew 1964 roku, gdzie pierwszą nagrodę otrzymał Wasiliew, zdobył srebrny medal. Był pierwszym Polakiem zaproszonym przez Maurice Bejarta do zespołu solistów Baletu XX wieku. Z zespołem tym w latach 1966-71 odnosił wielkie sukcesy na największych światowych scenach. W latach 1971-72 był solistą Baletów Marsylski Rolada Petita. W 1973 r. podjął pracę jako premier danser w Boston Ballet, gdzie znalazł okazję spróbowania swych sił w różnych dziedzinach tańca – w balecie tradycyjnym, baletach Balanchine’a, baletach nowoczesnych. W latach 1973–79 wielokrotnie występował gościnnie na różnych scenach amerykańskich. U szczytu sławy, w 1979 roku, gdy postępujący artretyzm uniemożliwił mu tańczenie, występem w Bostonie zakończył karierę solisty i rozpoczął pracę pedagogiczną. Prowadził zajęcia w tak znanych zespołach jak Opera Paryska, Opera Rzymska, Stadttheater w Bazylei, Opera w Nancy, Deutsche Oper w Berlinie, Opera w Hamburgu, Boston Balet, Royal Ballet w Londynie. W latach 1982-84 był baletmistrzem w American Ballet Theatre kierowanym przez M. Barysznikowa. Następnie, w okresie 1984-88 pełnił tę samą funkcję w Ballet Royal des Flanders w Antwerpii. W ostatnim okresie życia związany był jako baletmistrz oraz senior principal dancer z English National Ballet. W 1992 roku dawał gościnne lekcje w Teatrze Wielkim w Warszawie. Juror VIII Ogólnopolskiego Konkursu Tańca w Gdańsku (1993). W 1993 r. ukazała się jego książka „O nauczaniu tańca klasycznego”. Zbigniew Dzięgiel – reżyser w 1994 r. zrealizował o nim film zatytułowany „Nie lubię lustra”.
Jego nazwisko figuruje we wszystkich encyklopediach świata i leksykonach baletowych.
Od roku 1986 mieszkał na stałe w Londynie. Ze względu na trudność wymowy jego nazwiska – na świecie znany był jako Voytek Lowski. Zmarł 24 listopada 1995 roku w Warszawie i tu został pochowany.
BRONISŁAW AUBRECHT PRĄDZYŃSKI – w latach 1979 – 2017 dyrektor Konkursu
Ukończył Szkołę Baletową w Gdańsku w 1958 roku i od razu został zatrudniony przez Państwową Operę Bałtycką w zespole baletowym Janiny Jarzynówny – Sobczak.
Zaczynał jako tancerz corps de ballet, a zakończył pracę sceniczną na stanowisku solisty baletu. W czternastoletnim okresie pracy scenicznej wcielał się w role charakterystyczne, występując w takich baletach jak: „Cudowny Mandaryn”, „Dafnis i Chloe”, „Piotruś i wilk”, „Pan Twardowski”, „Jezioro łabędzie”, „Dziadek do orzechów” oraz wielu innych. W 1965 roku uzyskał tytuł magistra historii na WSP w Gdańsku. Pracę sceniczną zakończył w 1972 roku. Nabytą na scenie miłość do baletu i pasję przeniósł na szkołę, której dyrektorem został w tym samym roku. W Ogólnokształcącej Szkole Baletowej w Gdańsku pracował do 2017 roku. Wprowadził w tym czasie w życie wiele własnych, cennych inicjatyw, m.in.:
– już od 1975 roku organizowane były w Gdańsku letnie kursy doskonalenia nauczycieli w zakresie metodyki nauczania tańca klasycznego i charakterystycznego,
– gdańska szkoła jako pierwsza zainicjowała tworzenie gabinetów audiowizualnych, w których gromadzone są nagrania video materiałów własnych oraz zarejestrowanych przez polskie i zagraniczne stacje telewizyjne,
– od 1984 roku organizowanie Gdyńskich Wieczorów Baletowych, dzięki którym wszystkie nowości choreograficzne znanych artystów baletu prezentowane były na scenie Teatru Muzycznego. Była to również okazja do zaprezentowania interesujących debiutów choreograficznych,
– wspaniałym świętem stał się Międzynarodowy Festiwal Tańca „Dance of the World” Gdańsk 1991, w którym uczestniczyło ok. 300 osób – uczniów różnych szkół baletowych, pedagogów i uznanych artystów baletu z całego niemal świata.
– wznowienie Ogólnopolskich Przeglądów Pracy Szkół Baletowych ( I w 1956 roku odbył się w Poznaniu, a już II w Gdańsku),
Bronisław Prądzyński na trwałe wpisał się w historię Ogólnopolskich Konkursów Tańca, kiedy po trwającej kilkanaście lat przerwie, podjął się ich reaktywowania.
III edycja powołanego do życia w Warszawie w 1959 roku Ogólnopolskiego Konkursu Tańca Scenicznego i Choreografii, w 1979 roku – odbyła się w Gdańsku. Od 1990 roku, dzięki Jego staraniom, Konkursy, odbywające się od tej pory regularnie co dwa lata, na stałe wpisały się w krajobraz polskiej sztuki baletowej. Uczestniczą w nich uczniowie wszystkich państwowych szkół baletowych.
Przez pewien czas częścią konkursów baletowych były Debiuty Choreograficzne.
Był również pomysłodawcą i współorganizatorem Ogólnopolskiego Konkursu Baletowego Najmłodszych Tancerzy (przemianowany w 2008 roku na Ogólnopolskie Spotkania Baletowe Najmłodszych Tancerzy).
Za dyrekcji Bronisława Prądzyńskiego uczniowie Gdańskiej Szkoły Baletowej zajmowali czołowe miejsca na konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych. Zdobywali sceniczne doświadczenie, uczestnicząc w zrealizowanych przez szkołę spektaklach baletowych. Możliwe to było również dzięki gruntownej rozbudowie i modernizacji budynku, którą Jemu również szkoła zawdzięcza.
Przez sześć kadencji reprezentował środowisko baletowe w Radzie do spraw Szkolnictwa Artystycznego przy Ministrze Kultury.
45 lat pracy na stanowisku dyrektora Szkoły Baletowej w Gdańsku, 14 lat poświęconych pracy artystycznej na scenie Opery Bałtyckiej…
W latach 1979 – 2017 dyrektor Ogólnopolskich Konkursów Tańca im. Wojciecha Wiesiołłowskiego (od III do XX edycji)
Decyzją Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w 2017 roku został odznaczony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”