Historia konkursów baletowych w Polsce rozpoczęła się w okresie międzywojennym.
Po wojnie pierwszy miał miejsce w 1959 roku i odbył się w Warszawie w gmachu Opery Warszawskiej. Jego nazwa brzmiała : I Ogólnopolski Konkurs Tańca Klasycznego. Uczestniczyć w nim mogli uczniowie szkół baletowych oraz zawodowi tancerze, którzy nie ukończyli trzydziestego roku życia.
Drugi konkurs rozegrany został w 1961 roku. Rozszerzony w stosunku do poprzedniego program spowodował częściową zmianę jego nazwy : II Ogólnopolski Konkurs Tańca Scenicznego. Regulamin pozostał prawie taki sam. Największym zmianom uległy przepisy dotyczące programu tańców obowiązkowych i dowolnych. Ten konkurs również adresowany był do zawodowych tancerzy i uczniów szkół baletowych.
Po tym wydarzeniu nastąpiła trwająca kilkanaście lat cisza. Reaktywowania konkursu baletowego podjął się dyrektor Szkoły Baletowej w Gdańsku – Bronisław Prądzyński.
Po kilku latach wysiłku udało się wznowić „baletową olimpiadę” i III Ogólnopolski Konkurs Tańca Scenicznego i Choreografii odbył się w 1979 roku w Gdańsku. Konkurs ten obejmował dwie samodzielne sekcje : I. – dla tancerzy ( grupa A – artyści baletu i grupa B – uczniowie szkół baletowych) oraz II. – dla choreografów.
Potem był jeszcze konkurs czwarty (1982 r.) i piąty (1984 r.) także w dwóch kategoriach : seniorów ( tancerze zawodowi) i juniorów ( uczniów szkół baletowych). Następny konkurs odbył się w 1988 roku w Warszawie i obejmował już tylko uczniów szkół baletowych.
Od 1990 roku, dzięki staraniom Bronisława Prądzyńskiego, konkursy odbywają się regularnie co dwa lata i na stałe wpisały się w krajobraz polskiej sceny baletowej. Otrzymały nazwę Ogólnopolskiego Konkursu Tańca i dają możliwość zaprezentowania się najzdolniejszym uczniom wszystkich państwowych szkół baletowych w Polsce.
Podczas IX, X i XII konkursu miały miejsce również Gdańskie Debiuty Młodych Choreografów, których zadaniem było zwrócenie uwagi na młodych twórców podejmujących w swoich środowiskach często bardzo udane próby. „Debiuty” miały wypełnić lukę sporadycznie organizowanych konkursów choreografii, choć nimi nie były – odstąpiono od wszelkiej punktacji i przyznawania miejsc.
W 1997 roku Konkurs Tańca przyjął imię wybitnego, polskiego tancerza Wojciecha Wiesiołłowskiego.
XIII Konkurs wniósł kolejne zmiany w regulaminie grupy starszej. Powstała nowa kategoria, kategoria tańca współczesnego, dająca równe szanse młodzieży, która lepiej czuje się w tej technice tańca.
Od XV Konkursu, tzn. od 2007 roku główną nagrodą jest statuetka przedstawiająca patrona konkursu Wojciecha Wiesiołłowskiego wykonana w dwóch wersjach przez Genadija Jerszowa – artystę rzeźbiarza o polskich korzeniach pochodzącego z Ukrainy, a od 2001 r. mieszkającego w Gdańsku. W swoim kształcie stanowi ona jedność pięknych linii, wywodzących się z tańca klasycznego i dynamiki leżącej u podstaw tańca współczesnego. Statuetki są przyznawane za Grand Prix i I miejsca w obu kategoriach i wszystkich grupach wiekowych. Za II i III miejsce laureaci otrzymują pamiątkowe medale zaprojektowane przez Zbigniewa Jóźwika. Nowością XV Konkursu był również podział kategorii tańca klasycznego na trzy grupy wiekowe, co było naturalną konsekwencją powołanego pięć lat wcześniej Ogólnopolskiego Konkursu Baletu Najmłodszych Tancerzy.
W czasie XVI edycji Konkursu, który odbył się w 2009 roku, obchodziliśmy dwa jubileusze: 50 lat konkursów baletowych w Polsce i ich 30 lat w Gdańsku!
W tym roku po raz kolejny Konkurs rozegrany został również w kategorii A, przeznaczonej dla młodych, profesjonalnych artystów.
W regulaminie XVIII Konkursu /2013 r./pojawiła się kolejna zmiana – dopuszczono do konkursowej rywalizacji w kategorii taniec współczesny uczniów najstarszej klasy gimnazjum. Tym samym w tej kategorii nastąpił podział na dwie grupy wiekowe: młodszą – klasy VI – VII i starszą – klasy VIII – IX.
Od samego początku gdański Konkurs jest imprezą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, organizowaną przez Centrum Edukacji Artystycznej i życzliwie wspieraną przez władze Gdańska i Urząd Marszałkowski Województwa Pomorskiego.
W latach 1979 – 2017, a zatem od III do XX edycji Konkursu jego dyrektorem niezmiennie pozostawał Bronisław Prądzyński. Na stanowisko dyrektora XXI Ogólnopolskiego Konkursu Tańca im. Wojciecha Wiesiołłowskiego w 2019 roku powołany został Sławomir Gidel – dyrektor Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Janiny Jarzynówny – Sobczak w Gdańsku.
Ogólnopolskie Konkursy Tańca od samego początku miały na celu rozwijanie uzdolnień i promowanie osiągnięć tanecznych uczniów i młodych tancerzy. Stały się bodźcem mobilizującym do dodatkowego wysiłku, wykładnią poziomu szkół baletowych i początkiem wspaniałych, artystycznych osiągnięć wielu jego laureatów.
Ogólnopolski Konkurs Tańca jest żywym organizmem, uwzględniającym nowe oczekiwania biorących w nim udział uczestników i tendencje współczesnej sztuki. Konkursowa rywalizacja uczniów szkół baletowych przyczyniła się do znacznego podniesienia poziomu wyszkolenia polskich tancerzy. Obecnie niemal wszyscy soliści polskich scen baletowych to laureaci bądź uczestnicy gdańskich konkursów.
